Ücretsiz bir hizmeti kullanma hakkını kişisel verilerimizle takas ediyoruz. Kişisel verilerimizin toplanması ve kullanılmasının daha geniş sonuçlarını düşündüğümüzde, ücretsiz hizmet kullanmak daha az kabul edilebilir olandır.
Kapı zili çalıyor, cevap veriyorsunuz ve büyük bir şirketin temsilcisi, ücretsiz servislerini kullanmanıza izin vermek için kapının önünde, yararlı ve kullanışlı olacağını bildiğiniz bir şey sunuyor. Temsilcinin sizden istediği tek şey bir kağıttaki bir kutuyu işaretlemektir ve sonra hizmeti kullanma hakkı sizindir. Size yasal ve karmaşık görünen 15 sayfalık ‘Şartlar ve Koşullar' içeren belgeler veriyorlar ve siz farketmeden temsilci oradan mutlu mesut ayrılıyor.
Ertesi gün bir bakıyorsunuz ki bir mühendis internet etkinliği izleme, tükettiğiniz TV programları, filmler, radyo ve müziği takip eden, evinizi kaç derece sevdiğinizi, ışıkları ne zaman kapattığınızı, kimi aradığınızı ve kimle iletişime geçtiğinizi izleyen, hangi ürünleri ne sıklıkta satın aldığınızı takip eden, arabayla nerelere gittiğinizi izleyen ve hatta daha siz okumadan postalarınızın açılarak içeriğinin taranmasını sağlayan cihazlar kurmuş. Eşiniz evinize kurulan gözetimden korkuyor ve ücretsiz bir hizmete erişim için bu istilanın buna değip değmeyeceğini sorguluyor.
Eğer yarın kapınıza bir satış temsilcisi gelirse, kutucuğu işaretler miydiniz, yoksa yaygın olarak ifade edildiği gibi "katılır mıydınız"?
Bu hafta, bireylerin verilerini kimin topladığını, neden ve ne için kullanılabileceklerini düşünmelerini ve umarım herhangi bir aşırı teşhirini sınırlamak için bazı önlemler almalarını sağlamayı amaçlayan uluslararası bir girişim olan Veri Gizliliği Haftası.
Okuyun (satır aralarını da)
En son ne zaman bir gizlilik politikasını okudunuz veya bir uygulamayı yüklerken veya internet tabanlı bir hizmete erişmek için bir hesap oluştururken izinleri incelediniz? Peki Veri Gizliliği Haftası bunu yapmanız için bir itici güç olacak mı?
Bu blogu okuyorsanız, kişisel verilerinizi korumakla ilgileniyor olabilirsiniz. Ama muhtemelen, benim gibi, etrafınızdaki insanları kişisel verilerinin gizliliğini korumakla meşgul etmeye çalışırken ya da bir şeyler yapabilecekleri bir sorun olduğuna ikna etmeye çalışırken başınızı meşhur tuğla duvara çarpıyormuşsunuz gibi hissettiniz.
İLGİLİ OKUMA: Hiçbir şey aşırılıktan veya dijital çağda gizlilik eksikliğinden daha üstün değildir
Belki de burdaki etmen, insanların aile ve arkadaşlarla bağlantıda kalmak karşılığında mahremiyetlerini feda etmeleridir. Hiç kimse bağlantısız hissetmek istemez; bu nedenle, sosyal medyaya katılmak sosyal etkileşim için gerekli olarak görülebilir. Takas, birçok ihbarcı ve soruşturmadan bildiğimiz gibi, şirketlere ve kuruluşlara gelecekteki eylemlerimizi veya düşüncelerimizi etkileme fırsatı sağlamak için profil çıkarma, madencilik ve birçok durumda kişisel verilerimizin veya genel davranışlarımızın çevrimiçi olarak satılmasıdır.
Bununla birlikte, bu gizlilik politikalarının okunmamasına neden olan şey, potansiyel olarak gizlilik politikalarının karmaşıklığı ve uzunluğudur. Çoğu durumda, bu politikayı okumak 20 dakikadan fazla sürebilir ve o zaman bile okuduklarınızın dilini ve anlamını anlamak için uzman veya avukat olmanız gerekebilir. Bir gizlilik politikasını okuyan kişilerin potansiyel olarak küçük azınlığında olsanız bile, hangi verilerin toplandığının bir listesi yerine, toplanan verilerin anlamını size söyler mi?
Üniversitede programlama okurken, öğretim görevlilerimden biri, bir liste olarak verilerin doğru sıraya konana kadar anlamsız olabileceği noktasını vurgulamak için oldukça uygunsuz bir örnek kullandı. Tahtaya üç sayı yazdı, küçükten büyüğe doğru sıraladı ve sınıfa sayıların neyle ilgili olduğunu sordu. Sınıf anlamlı bir açıklama bulmak için zorlandı. Fakat sayıları yeniden sıraladığında, bir kişinin boyutlarıyla ilgili oldukları anlaşıldı. Egzersiz, uygunsuz olsa da, noktaya değindi.
Her küçük veri sayılır
Toplanan her bir kişisel veri parçası, bir hizmete erişmek veya bir ürünü kullanmak için kabul edilebilir bir takas olarak görünebilir. Bütünsel bakıldığında toplanan bilgilerin ne olduğunu anlamak fikrinizi değiştirebilir.
Bir gizlilik politikasının, toplanan kişisel verilerin gerçek kullanım amacını belirttiğini düşünün: toplanan veriler, siyasi görüşü manipüle edilebilecek ve oy verme pozisyonunuzu değiştirmenize neden olabilecek bir toplum kesiminde olup olmadığınızı belirlemek için kullanılacaktır veya çevrimiçi eylemleriniz, yatırım yaparken finansal kayıp (veya kazanç) ile sonuçlanabilecek daha fazla risk almak üzere kolayca manipüle edilebileceğinizin göstergelerini verecektir.
Gizlilik duvarına çarparken sıkça duyulan yorum, ‘benim hakkımda her şeyi zaten biliyorlar, o zaman neden umursamalıyım?’. Önemli olan ne bildikleri değil de daha çok nelerin tahmin edilebilir olduğu ya da eylemlerinizi veya düşüncelerinizi manipüle etmek için nasıl kullanılabilecekleri olabilir. Verilerinin bir şirket tarafından toplanmasını kabul eden bireyler, verilerinin gelir elde etmek için nasıl kullanabileceği ve veri analiz ekibinin veriler hakkında bildiklerini konuştukları iç toplantılarını dinleyebilselerdi, bu şok edici olurdu.
Fark ettiğimizden daha fazla veriden vazgeçiyoruz ve çoğu zaman tek bir veri parçasının toplanmasının muhtemelen sorun olmayacağını düşünmeye yöneltiliyoruz. Bunu potansiyel olarak, kabul ettiğimiz tüm verilerin genel olarak toplanmasının nihayetinde ne anlama geldiğinin ve bilgilerin nasıl kullanılabileceğinin sonuçlarını dikkate almadan yaparız.
Bu Veri Gizliliği Haftasında, küçük bir kişisel veri parçacığını bir şirkete teslim ettiğinizde, başka neler bilebileceklerinin bağlamını ve bu küçük parçacığın her şeyi bir araya getiren ve sizin tam profilinizi oluşturan bit olup olmadığını göz önünde bulundurmak için bir dakikanızı ayırın. Mutlaka kabul edilebilir bulmayacağınız veya sizin yararınıza olmayabilecek bir şekilde kullanılabileceğini göreceksiniz.
GİTMEDEN ÖNCE:
Bahar temizliği mi yapıyorsunuz? Dijital ayak izinizi unutmayın
"Küresel gizlilik" bir oksimoron mu?